kinyas ve kayra

hakan günday'ın 2000 yılında iki türk gencinin afrika’da başlayıp meksika'ya sıçrayan, oradan türkiye’ye uzanan, şiddet ve cinsellikle yüklü, hayatın kıyısında gezinen hayatlarını anlatan, yayınlanan ilk romanı. türkiye'de türüne pek rastlanmayan yeraltı edebiyatı örneklerinden sayılmaktadır. zihinsel ölüm tabirini en iyi anlatan türk romanı.

yirmili yaşlarda okunduğunda insanı silkeler atar. şimdi ise benim için hiçbir manası yok bu kitabın. nasıl olsun ki amk, sabah sabah ttnet mesajıyla uyanıyorum artık. "borcunuzu ödemezseniz üzerinize kayıtlı tüm ttnet abonmanlıkları kapatılacak" diye. siktiğimin hayatı göbeğimizi kaşıya kaşıya aforizma sıçma şansını bile çok gördü bize.

--- spoiler --- ...bir sabah, treni kaçırdım. aşık olmaktan vazgeçtim. …geçmişe tükürüp geleceği çiğnedim. bugünü ise uyuyarak geçirdim. …tırnaklarınla elde ettiğin yalnızlığın bozulması hayaliyle yaşamak en büyük ihanet. ...biz ne istediğimizi bilememiştik hiçbir zaman. ve dolayısıyla her şeyi deniyorduk. belki görünce istediğimiz, uğruna yaşadığımız şeyi hatırlarız diye. ... anladım bir yangın merdiveninin olmadığını. hayatin arka kapısı yoktu. gizlice sigara içilen karanlık bir boşluğu bile yoktu. her şeyi bilen, her şeyi bilmeye devam ediyor ve bana gülüyordu. ...onun için sevmedim ben insanları. çünkü girince içlerine, nerelerinden çıkacağın belli değil. belki kıçlarından belki gözlerinden... ...yarın, bugünü yaşanabilir hale getiriyordu. kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı! ...dünyanın en eski mesleği fahişelikse, dünyanın en eski hayal kırıklığı da aşktı... ...ama artık, aşkını beyninde açtığı bir çukura gömmeyi öğrenmişti. köpeklerin kemiklerini gömmesi gibi. ...özel hayat ancak kapanan kapıların ardında yeşerirdi çünkü. ...bu kadar kan akmasına gerek kalmazdı eğer birisi çıkıp benimle ölene kadar ilgileneceğini söyleseydi. biri çıkıp da bana aşık olsaydı... ...ama bil ki, zihnin cehennemdir. sonsuza kadar yaşayacak. senin gibi. öldüğünde ise, sen orada olmayacaksın ne yazık ki! --- spoiler ---

ulan bu da çok güzel kitap be

--- spoiler --- sorarlarsa “ne yaptın bu dünyada?” diye, rahatça verebilirim yanıtını. yalnız kaldım, kalabildim.. --- spoiler ---

--- spoiler --- mutsuzluğun nedeni başarısızlıktan gelmemeliydi, hele hayal kırıklığı asla gözyaşlarının nedeni olmamalıydı... neden insanlar bir türlü anlayamıyorlar hayattan hiçbir şey beklememeleri gerektiğini... --- spoiler ---

--- spoiler --- bazı meslekler insanı şizofrenliğe iter. gardiyanlık, polislik, askerlik, politikacılık...o kadar zordur ki, yapılan işi hayattan ayırmak. kişinin karakterinden söküp atabilmesi. hele çalışma saatleri sonunda gündelik hayata maruz kalmaları, otoritesiz ve üniformasız. delirmelerine nedendir bütün bunlar. --- spoiler ---

hakan gündayın piç kitabı kadar olmasada sevdiğim saydığım güzide kitabı

--- spoiler --- amerika'nın en büyük hatası olmuştur hep, meksika gibi bir ülkeyle sınır paylaşması. en büyük hatasıdır aç bıraktığı adamın kendi vitrininin önünde gezmesine izin vermesi. ve bir an meseledir adamın yerden bir taş alıp, o vitrini yerle bir edip, içeri dalıp ilk gördüğü sarışına saldırması... o gün de gelecek. --- spoiler ---

hakan günday'ın ilk kitabı. kitap hali çok güzel okumanızı tavsiye ederim

kayra kısmını hiç beğenmemiştim. aforizmayla doldurmak için fazla zorluyor gibiydi. ama kinyas kısmı güzeldi bayağı. belki de yaşamı ölüme tercih ettiğimdendir bu beğenip beğenmeme olayı. bilemedim.

--- spoiler --- kimliğimi bir çocuğa sattım.. --- spoiler ---

bu kitapla tanışmam öyle garip oldu ki. boş vaktim vardı kütüphaneye gittim ince bir kitap arıyorum bakın ince ama sonra bu kitabı gördüm ve baya dikkatimi çekti. aldım okumaya başladım vaktim bitince geri yerine koymaktı amacım. sonra kinyasın bi cümlesi var hiç unutmam nedense çok dikkatimi çekmişti; bir kere aşık olmuştum. onu gormem için 6 saat yol gitmem gerekiyodu. bir gün treni kaçırdım. aşık olmaktan vazgeçtim. bu kadar kolay mıydı diye düşündüm ve dedim ben bu kitabı çözucem. ve okudum. hayatımda okuduğum en güzel kitaplardan biri oldu.

adam king. yaşadığınız hayatı çok yaşanabilir şile getiren kimliğimize yoldaş

adını çok duyduğum henüz okuyamadığım (daha doğrusu başlamış ve yarıda bırakmak durumunda kalmıştım), kitaptır kendileri. ama hakan günday ı bilirim çok net ve sağlam tespitleri vardır her bünye kaldıramaz diye düşünüyorum.

çok sert bir kitap. kendi kendinize itiraf edemediğiniz şeyleri çıkarıp şılak diye masaya vurur, nolduğunu anlamazsınız bile. kafasının ne zaman geleceği hiç belli olmaz. (bkz: kafası şimdi geldi)

allah affetsin popüler bu kitabı da hiç edecek gibi. lsd ne diyodu heh bad.

kitaplığımda durur bi kere okudum ve arada sırada rastgele bi sayfasını açıp okurum. kinyas favorimdir. aslında kinyas herkesin yaşamak istediği hayatı kayra ise bigün şu an ki hayatımıza dönme mecburiyetimiz olduğunu sergiler. kinyas ölür ve kayra döner. benim felsefi düşüncemce ikiside aynı kişinin düşünceleri. ama bu dünyada kayra kazanır.

"hayatın suyunu içtikten sonra bir gün işememiz gerekecekti."

aynı anda hem çok iyi hem de çok vasat olmayı başarabilmiş bir (bkz: hakan günday ) romanı. günday'ın ta ergenlik yıllarında yazmaya başlamış olduğu roman, bu durumun hem avantajını hem de dezavantajlarını gösteriyor bazen. o yaştaki bir yazara göre sağlam sayılabilecek bir kitapken, yine aynı şekilde yazarın yazmaya başlamış olduğu yaşın getirdiği hezeyanlarla "bayan" bir kitap haline gelebiliyor. -spoiler- birbirinden farklı hayatlar olsa da aynı amaçta buluşabilmiş iki ana karakter kinyas ve kayra üzerinden ilerleyen kitap üç bölümden oluşuyor. ilk bölümde kinyas ve kayra'nın beraberce aldıkları yola (kendi ağızlarından hikayeleriyle) şahitlik ediyoruz. kitabın giriş kısmı ve en başı okuyucuda merak uyandıran cinsten. ivmesi yüksek ve okuyanı canlı tutan bir tempoda. ama ne yazık ki sonrası hayal kırıklığı. ivme giderek büyük bir hızla düşüşe geçiyor ve okuyucunun elinde sadece hayattan bir şekilde nefret eden (net bir temele dayandırılmaksızın hem de) iki karakter ve onların bitmek tükenmek bilmeyen monologları kalıyor. ilk bölümün sonunda karakterlerin yolları ayrılıyor ve kalan iki bölümde her birinin bundan sonraki yollarını ayrı şekilde gözlemliyoruz. bu kısımlar hem biraz daha iyi hem daha da kötü. kayra karakteri fazla "kasıntı" ve yaptıkları gerçek bir nedene de dayandırılmadığı için okuyucuyu tatmin etmiyor ve bitse de gitsek moduna sokuyor. fazla havada kalmış ve bencil bir karakter. diğer yandan kinyas da ondan çok farklı olmasa bile ben onun hikayesini kayra'dan daha fazla benimsediğimi hatırlıyorum. kayra'ya göre daha "insani" bir yönü olduğu söylenebilir. kayra yokluğu derin bir uykuda bulurken, kinyas "hayatın" ta kendisi olduğu kanısına varıyor ve kaldığı yerden devam etmeye çalışıyor. aslında sonunda iki karakter de en başta yapmayı amaçladıkları ortak noktada buluşup gerçekleştiriyorlar. sadece farklı yollarla ve bakış açılarıyla. -spoiler sonu- uzun lafın kısası çok vaktim var ve iyi bir okuyucuyum diyorsanız önerilebilecek bir kitap. ancak ağırlıklı ruh tasvirlerine, monologlara ve soyut konulara hazırlıklı olmalısınız. yok ben almayayım diyorsanız kitaptan uzak durmanız sizin için doğru karar olacaktır.

"zaten ölümü hep sarıyla yakıştırmışımdır. öldüren ishalin, sıtma sıcağının, azrail'in dişlerinin sarısı..."

--- alıntı --- seks, iki tarafında galip geldiği ve herkesin mutlu olduğu bir spordur. --- alıntı --- işte böyle sporlarda ülkemizi temsil etmek istiyorum ben. :d

hassas bünyelerin psikolojisini bozabilir.

kitabı bitirdiğim de zorlama gibi geldi bana fakat zaman geçtikçe düşüncelerim değişti. konusunu zaten daha önce bir kitapta görmemiştim. okurken not aldığım cümleleri tekrar gözden geçirdim. cümleler baya güzeldi. bakış açısı farklıydı tüm olaylara. bazı kelimelerin ise beni etkilediğini fark ettim. ikisinin birlikte olduğu bölümlerin tadı başkaydı, daha farklıydı. kayra bölümünü sevemedim. onunda elbet bir albenisi vardı ama ikisinin ve kinyas'ın bölümünün yanında daha zorlamaydı ama aslında kitap amacına en çok o bölümde ulaşmıştı. beni en çok etkileyen bölüm kinyas'ın bölümüydü. belki gerçeğe daha yakın olduğu ve benim gerçekten kopamadığım için. bazı şeylerin fazla kurgu oldugu belliydi. mesela kayra'nın tüm yazılanları günday'a göndermesi. absürttü bana göre. belki o kadar düşüncelerden sonra bu basitliği kaldırmak istemediğim için bilmiyorum. şöyle bir bakıyorum da ne kadar zoraki demiş olsam bile bu kitap başka türlü yazılabileceğini düşünmüyorum. yazılsa bile vermek istediğini bu kadar iyi veremezdi. insanın hazmetmem gerekiyormuş demek kitabı okuduktan sonra. "beni yüzüstü gömün. çünkü yeterince gördüm!" "oksijenle alışverişi olan her yaratık midemi bulandırıyor." "pollyanna, benim yanımda eroinman bir orospu kadar umutsuz kalırdı!"

kayra'nın yolu bölümüyle umutsuzluğa düşürüp, kinyas'ın yoluyla o umutsuzluktan çekip çıkaran kitap.

2 sene önce okuduğum ve halen daha etkisinden kurtulamadığım bir kitap..

4 yıl önce yollarımızın kesiştiği bir kitap, yarım kalmıştı. çünkü henüz doğru zaman değildi, ben hazır değildim hayatın bu kadar sertçe yüzüme vurulmasına. varoluşsal sancılara uzaktım bugünün aksine. hayat biraz fazla günlük güneşlikti hakan günday'ı anlamak için. sonra aradan yıllar geçti ve ben kitabı elime aldığım dakikadan itibaren biliyordum bu "o" kitaptı. hani şu tokat gibi olanlardan, insanı kendine getirenlerden. varlığına neden bulamamaktan deliren bir adam kayra.. ve mutsuzluğuna hiçbir çare aramayan bir adam kinyas.. evlerinden çok uzakta hayata tutunmaya çalışmıyorlar. aksine kendilerinden kaçıyorlar tutunacak hiçbir şey kalmayana dek. peki ne kadar kaçabilirler sizce ? bir yerde okumuştum size en uzak yer sırtınızdır diyordu.işte o yüzden insan fazla da uzağa gidemiyordu, her şey beynine kazılıyken.. bu kitap köhneleşmiş acılarımızı, yıllanmış sancılarımızı, varoluşsal kaygılarımızı kısacası hayatımızı sorgulatıyor. bu kitap sizi ağlatmıyor ama içinizde bir yere dokunuyor. eskisi gibi olamayacağınız kadar fazla zarar veriyor size sonra iyileştiriyor sonra tekrar yakıyor canınızı. bitmesin istiyorsunuz bir yandanda bitsin artık lütfen diyecek hale geliyorsunuz çünkü onların göğüs gerdiği şeylere siz katlanamaz hale geliyorsunuz. herkesin içinde bir kinyas yok ama işte bu kitap bir yerlerdeki tüm kinyas ve kayralara armağan.. bir süre sonra tekrar okuyacağım, hatta sonra belki tekrar..

100 sayfa kadar okuduğum,fakat beni bukadarının bile etkilediği kitap.2 hafta kadar oldu elime almadım kitabı aslında korkuyorum kitaptan fikirlerimi,düşüncelerimi en kötüsüde düzelmek bilmeyen ruh halimi iyice bozucak diye.ama kararlıyım okuyacam.

okumak istiyorum

okumak istediğim ama bir türlü alamadığım kitap,hediye kabul edilir.

hakan günday'la tanıştığım kitap, iki gün içinde soluksuz okudum ve kesinlikle muhteşem bir kitap.herkese şiddetle tavsiye ediyorum belki aynı cümleler üzerinde saatlerce düşünmeyiz ama inanıyorum ki sizde kendinize ait cümleler bulacaksınız.kinyas ve kayra ile keyifli maceralar diliyorum

an itibariyle bitirmiş olduğum kitap. başlamadan önce kararsızdım,çünkü intihara meyilli bir insanım.beni kötü etkileyeceğinden korktum.kitabin ortalarına doğru gerçektende beni etkiledigine emin olmaya basladim. kinyasın da dediği gibi ölümü her şeye tercih etmeye başladım zaten meyilli bir insadım karamsarlığa,mutsuzluğa,intihara. okumaktan büyük zevk aldım,mutsuz olmaktan zevk aldım.gerçekten iç karartıcı bir kitap. --- spoiler --- ama pes etmeden okuyun kitabın son sayfalarını okurken içim umut doldu,yaşamak bir an güzel gözüktü. kitabı bitirdiğimde gülümsüyordum. "hayat reddetmeyecegin kadar güzel.ölüm boş bir kağıt" --- spoiler ---

ateşle oynarım. yeterince benzin ve karşımda oturan adamın ceketinin iç cebindeki çakmakla dünyayı yakabilirim. benim adım neron.

kitabı bitirdim sonunda. (#1356396) kitabın başında neoluyoruz amk bu neyin kafası diyorsunuz.ortalarında ölmek istiyorum, tüm insanların kafasını uçurmak,kimsenin bana ulaşamayacağı bir yere gitmek istiyorum diyorsunuz.sonlarında ise sikerim insanları yaşamak istiyorum sevmek sevilmek istiyorum diye bağırıyorsunuz içinizde.aslında iyileşemicem derken bile en umutsuz anda bile iyileşmenin mümkün olacağına inanıyorsunuz. güzeldi,harbiden güzel kitaptı.

rengi ne diye sorsalar siyah derim, oyle bi kitap

kitabın ilk 30 sayfasında kayra'yı kadın sanarak okudum. 17 yaşlarıma yeni girmiştim. bu kitap bende çok fazla sarsıntıya neden olmuştu. yalnılığımı sevmeme, zihnimin çalıştığını farketmeme neden olan kitaptır. ve sonra zihnim hiç susmadı.

d&r - 25.90 kitapyurdu - 25.90 i̇defiks - 25.90 okuoku - 27.01 ucuzkitapal - 31.45 trivago gibi kızım yahu.

“yaşarken ölmeyi, ölerek yaşamayı sadece uykusuzlar bilir. gözlerinin altında biriken her küçük torba gördükleri hayallerle doludur. o her torbada ayrı bir hayal saklıdır uyanıkken görülen. “ "insanın kendiyle mücadelesi, bağımlılıklarını yok etmesiyle başlar." "dünyanın en eski mesleği fahişelikse, dünyanın en eski hayal kırıklığı da aşktı.." "entelektüel sapkınlıklarıyla ve dünyanın diğer bütün kıtalarına karşı hissettikleri korku ve nefret kokteyli duygularıyla, son olarak da yeryüzünün görüp görebileceği en salak turistleri olma unvanlarıyla avrupa halkı kendini öldürmek ya da öldürtmek için bütün nedenlere sahiptir."

bu kitabı okuyan insanları gördükçe mutlu oluyorum kitaplar insan olsaydı ben bu kitaba platonik aşık olmuştum

hayatımın en kötü dönemlerini yeni atlattığımı sanırken bir darbe daha aldığım zamanlarda başladığım, her şeyden, bütün sevdiklerimden uzakta mum ışığıyla aydınlatılmış rutubet izleri barındıran bir odada başladım bu kitaba. duvarda ''olmasaydı sonumuz böyle'' yazıyordu, sahibi değildim o dört duvarın. hapsolmuştum sadece. midem bulanıyordu, ne zaman böyle canım yansa bir şeylerden nefret eder derecede iğrensem midemde hissederim o sancıyı; hayatı kusmak istiyordum. bu kitaba başladığım sıralarda tanıdım onu, yeniden yıkılan hayatıma tabiri caizse güneş gibi doğmuştu. abiyane tabirle içimdeki siyahları beyaza boyadı, üzerine özlediğim sözcükleri yazdı. demiştim ona da ben bu kitaba başlamak için iki senedir bekliyordum nereden çıktın diye. hayatımı güzelleştiriyordu. benim için yeri her zaman ayrı olacak bir kitap olarak kalacak. --- spoiler --- ne kadar karanlık gözükürse gözüksün, içinde heyecanı ve yaşama dair hala umudun olduğunu bağıra bağıra gösteren bir kitap, sizi çökertip yukarı çıkarıyor, öyle bir çıkıyorsunuz ki; boğulmadan son anda kurtulmuş gibi sarılıyorsunuz yaşama. anlamaya çalıştım bu kitabı, yavaş yavaş hissettim zihnimde, acıları geviş getirdim. tamamen şaşırttı beni, kayra'ya dair umudumu son ana kadar yitirmemiştim halbuki kinyas'a olan inancım en başından beri yoktu. kolay kolay ağlayan veya gözleri dolan biri değilim, kinyas'ın eve dönüşü ve kayra'nın anne ve babasını gördüğü yerlerde gözlerimin dolduğunu fark ettim. etkileyici sürükleyici bir kitap. --- spoiler ---

çok merak etmeme rağmen daha yeni okumaya başladığım kitap ama maalesef okuldan verdikleri kitaplar yüzünden yarım kaldı en iyisi okulun kitaplarını bitirip yeniden başlamak

çok fazla beklenti içinde olduğum ve hatta hep hakan günday kitapları arasında sona sakladığım kitap. 2 gün önce bitirmiş bulundum. dediğim gibi çok fazla idi beklentim. elbette güzeldi her zaman ki gibi ama bir az etkisi yaratmadı bende.

güney ile arkadaş olmama sebep olan kitap. kardeşim dövme yaptırmaya gidip kitabı görmeseydi ve muhabbetim açılmasaydı güney de dönüp ablana selam söyle demeseydi belki hiç girmeyecektim o kapıdan. kitaplar dostluk getirirmiş.iyi ki getirdi.

''bir insanın beklerken yapabileceklerinin sınırı yoktur. bazıları devlet başkanı, bazıları sihirbaz, bazıları da deli olur sıkıntıdan.''

en sevdiğim kitap. güney ile tanışma sebebim. bu yüzden kinyas'ım osman, kayra'm güney.

yanımda olsa sarılacağım kitaplardan biri. yaşamla sorunu olan insanlar daha samimi her saçmalığa gülen geçenlerdense.

alalı baya oldu ama hala okuyamadım çok merak ediyorum

hakan günday’ın 24 yaşında yayınladığı ilk romanı. okurken kendimi bir yere sığdıramadığım roman. ‘kaybolmuş iki hayat’ sorarlarsa, "ne iş yaptın bu dünyada?" diye, rahatça verebilirim yanıtını: "yalnız kaldım. kalabildim! altı milyarın arasına doğdum. ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından."